سیاست‌های چپ میانه
 | این مقاله میتواند با ترجمهٔ متن از مقالهٔ متناظر در انگلیسی گسترش یابد. (فوریه ۲۰۲۴) برای مشاهدهٔ دستورالعملهای مهم ترجمه روی [گسترش] کلیک کنید.
|
| بخشی از سلسله مقالات در مورد |
| سیاست‌های حزبی |
|---|
 درگاه سیاست |
چپ میانه یا سیاست میانه متمایل به چپ (به انگلیسی: Left of Centre politics) یا (در اصطلاح آمریکایی center-left politics)، اشاره به پایبندی و پیروی از سیاست میانه‌گرایی ولی هواداری از دیدگاه‌های متمایل به جناح چپ آن دیدگاه است. در لفظ آمریکایی مفهوم چپ میانه؛ پایبندی به دیدگاه چپ اما نزدیک به مرکز آن دیدگاه در طیف سیاسی چپ-راست است. طرف‌داران چپ میانه گرایی به کار و فعالیت در درون نظام موجود به منظور بهبود عدالت اجتماعی باور دارند.[۱] چپ میانه در راه ترویج ایده‌های برابری اجتماعی؛ که معتقد است از طریق ترویج فرصت‌های برابر دست یافتنی هستند می‌کوشد.[۲] چپ میانه معتقد و خواستار ارتقای شانس مساوات طلبی است؛ «دستیابی به برابری، نیازمند داشتن مسئولیت شخصی در حوزه‌های در کنترل خود فرد؛ از طریق توانایی‌ها و استعدادهای او، و نیز وجود مسئولیت اجتماعی (از سوی جامعه) در حوزه‌های خارج از کنترل افراد در توانایی‌ها یا استعدادهای آنهاست.»[۳]
چپ میانه مخالف با بودن یک شکاف گسترده بین غنی و فقیر است و از اقداماتی متعادل و میانه‌گرایانه به منظور کاهش فاصلهٔ اقتصادی از جمله؛ برقراری مالیات بر درآمد پلکانی، قوانین منع کار کودکان، قوانین حداقل دستمزد، قوانین تنظیم شرایط کاری، محدودیت در ساعات کار، و قوانین برای اطمینان از حق کارگران برای سازماندهی خود حمایت می‌کند.[۲] چپ میانه، برخلاف چپ تندرو معمولاً ادعا می‌کند که برابری کامل نتیجه ممکن نیست، اما به جای آن فرصت‌های برابر است که گامی در راه بهبود برابری نتیجه در جامعه است.[۲]
در اروپا، چپ میانه شامل سوسیال دموکرات‌ها، لیبرال اجتماعی، سیاست‌های سبز، ترقی‌خواهی و همچنین برخی از سوسیالیست‌های دموکراتیک است. برخی لیبرال‌های اجتماعی به عنوان چپ میانه توصیف شده‌اند، و همچنین بسیاری از لیبرال‌های اجتماعی در مرکز طیف سیاسی قرار دارند.[۴][۵]
پیشینه
[ویرایش]اصطلاح "چپ میانه" در طی سلطنت ژوئیه فرانسه که در دههٔ ۱۸۳۰ پدید آمد،[۶] یک دورهٔ تحول و تغییر سیاسی و تاریخی در دوران فرانسهٔ پادشاهی، زمانی که نظام حکومتی دودمان اورلئان تحت یک سیستم تقریباً پارلمانی حاکم بود.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Oliver H. Woshinsky. Explaining Politics: Culture, Institutions, and Political Behavior. Oxon, England, UK; New York, New York, USA: Routledge, 2008. Pp. 146.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ Oliver H. Woshinsky. Explaining Politics: Culture, Institutions, and Political Behavior. Oxon, England, UK; New York, New York, USA: Routledge, 2008. Pp. 143.
- ↑ Dr. Chris Armstrong. Rethinking Equality: The Challenge of Equal Citizenship. Manchester, England, UK: Manchester University Press, 2006. P. 89.
- ↑ John W. Cioffi and Martin Höpner (21 April 2006). "Interests, Preferences, and Center-Left Party Politics in Corporate Governance Reform" (PDF). Council for European Studies at Columbia University. Archived from the original (PDF) on 5 June 2010. Retrieved 14 November 2009.
- ↑ Manfred Ertel, Hans-Jürgen Schlamp and Stefan Simons (24 September 2009). "The Credibility Trap – Europe's Center-Left Parties Stuck in a Dead End". Der Spiegel. Retrieved 14 November 2009.
- ↑ Paul W. Schroeder (1996). The Transformation of European Politics, 1763-1848. Claredon. p. p. 742.
{{cite book}}:|page=has extra text (help)
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Centre-left politics». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۹ دسامبر ۲۰۱۶.